Bu Gidiş Nereye?

Müslümanız. Fakat hâl icabı Müslümanlıktan uzaklaşıyoruz.

Çok yiyoruz, çok uyuyoruz, çok gülüyoruz. Az tefekkür edip, az ibadet yapıyoruz.

Kardeşlerimizin dertleriyle dertlenmiyor, hayatı kendi başımıza yürüdüğümüz yol zannediyoruz.

Merhamete uzak, gazaba yakın duruyoruz.

Gönül evini talan edip, birbirimize insanlıktan bahsediyoruz.

Yardımlaşmayı teşvik etmiyor, yoksulu doyurmuyoruz. Gözümüz hep elimizde bulunanın daha fazlasına sahip olmakta. Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer kıssalarını dinleyip, birbirimize anlatıyor fakat hiçbirimiz onlar gibi olmak istemiyoruz. Çünkü işimize gelmiyor.

Dinin bugün hâlâ geçerli olduğunu biliyor ama hükümleri sanki eski zamanlara aitmiş gibi umursamıyoruz.

Kendimize çeki düzen verelim diye Allah musibet gönderiyor, biz onu kuldan bilip daha da azgınlaşıyoruz.

Ayetleri, sanki bize inmemişte, 14 asır evvelki müşrik, kafir ve Yahudilere inmiş bir tarih kitabı zannediyoruz.

Sosyal medya durumlarımız nasıl olduğumuzdan çok, nasıl olmak istediğimizi yansıtıyor. Herhalde onu da sihirle falan olacak diye bekleyip, öyle olmak için zahmete girmiyoruz.

Ve her güzel nasihati okuduktan sonra başka insanlara yazıldı zannedip kendimize pay çıkarmıyoruz.